10:52 PM ლექსი | |
 * * * გულმა გაგიხსენა, თვალებმა კი არა გული ნაღვლიანობს, თვალები კი არა მაგრამ თვალთაგან ცრემლმა იარა თვალი ჩანდა და გული კი არა. ასე იყო და ასე იქნება, და მიკვირს რატომ არ გეფიქრებათ რომ არ აკლდებათ გულებს იარა რომ თვალს ამჩნევენ, გულებს კი არა. გულმა გაგიხსენა, თვალებმა კი არა. * * * სიზმრიდან გამომყვა რაღაც ჩუმი სევდა, მოიცვა არსება ჩემი, მე ცხადად გხედავდი იმ ლამაზ სიზმარში, მათბობდა ტკბილი ხმა შენი, ვგრძნობდი სიახლოვეს,შენს თბილ სუნთქვას გაჟღენთილს სურნელით ვარდის, თან ახლდა ამ ნაზ სურნელს მონატრება, თან სდევდა უსაშველო დარდი. მართლა ძლიერია შენი მონატრება, სიზმარს აედევნა,ცხადსაც. ვიღაცას ვიღაცა ენატრებოდა, ჩემსავით კვდებოდა სადღაც.. * * * მეგონა, ჩემზე ფიქრობდი, მე ხომ ამ ფიქრით ვცდებოდი, მეგონა, ჩემთვის სუნთქავდი, მე ხომ ამ სუნთქვით ვცხოვრობდი, მეგონა, შენი თვალები ჩემს სიყვარულს მალავდნენ, მეგონა, ჩვენი გულები თითქოსდა ერთად სუნთქავდნენ, მეგონა, ჩვენი ოცნება ფრთებს შეისხამდა, იფრენდა, მეგონა, შენ მე გიყვარდი, მაგრამ მე მხოლოდ მეგონა... * * * ჩემს თვალებს შეეჩვია თვალზე ორი ცრემლი, ორად-ორი ცრემლი შენი მონატრების. როცა მარტო ვრჩები ვცდილობ არ ვიტირო, მაგრამ მაინც ჩნდება თვალზე ორი ცრემლი. სანთელს ავანთებ და ხატთან დავიჩოქებ, გულზე მომეშვება, ოდნავ დავმშვიდდები, მაგრამ სანთლის შუქზე მაინც გაბრწყინდება ორად-ორი ცრემლი შენი მონატრების... * * * მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო, დამეთანხმება ვინც მონატრების იცის ფასი, ვინც შეხვედრია მონატრების ცრემლით ალიონს და ამ ცრემლებით ავსებული შეუსვამს თასი. მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო და მათიც, ვითაც მონატრებით ქვეყნად უვლიათ, ჩემი ცხოვრება სიყვარულში მინდა გავლიო, რამეთუ თავად მონატრებაც სიყვარულია... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |