მთავარი » 2013 » იანვარი » 30 » მაინც მეყვარები ისე უბრალოდ როგორც ადრე 10
3:39 PM
მაინც მეყვარები ისე უბრალოდ როგორც ადრე 10
პარასკევი. სიხარულით ავდეგი ვისაუზმე ჩავიცვი და სკოლისკენ გავეშურე მშვენიერი დღე იყო. კარგად ასე ვთქვათ მოვილხინეთ მასწავლებლებს სად ეცალათ ჩვენთვის ჩვენც ვხალისობდით. აი ასე თამაშთამაშით გავიდა პარასკევიც და დაიწყო ნანატრი ზაფხული ხვალ კი ექსკურსია გვქონდა სვანეთში იქ ლაშქრობაშიც უნდა წავსულიყავით მოკლედ მაგარი იქნებოდა. ექსკურსია 3 დღიანი უნდა ყოფილიყო ძალიან მიხაროდა პარასკევს მასწავლებელმა ასე ვთქვათ კასტინგი მოაწყო თუ ვინ იქნებოდა მისი დამხმარე ექსკურსიის დროს და იქ ჩემდა გასაკვირად ნიკაც ჩაეწერა დღეს საღამოს უნდა დაერეკა და პასუხი ეთქვა 
-ტრტრტრტრტრტ -აი ისიც :დ 
-ალო - ვუპასუხე ტელეფონს
-ალო ლიკა მე ვარ ნიკა :დ პასუხის სათქმელად დავრეკე
-ჰე მიდი მერე ამოღერღე 
-ეჰ სამწუხაროდ ამიყვანეეეეეეეეეეეს 
-გილოცაააავ და რატო სამწუხაროდ?
-იმიტომ რომ ბევრი სიარული მიწევს
-აააააა კარგი - ჩამეცინა - ხვალამდე მიყვარხარ
-მეც ხვალამდე - დავკიდე ყურმილი და ნიკაზე ფიქრი განვაგრძე და ასე ფიქრში ჩამეძინა
გათენდა შაბათიც მშვენიერი დილა იყო ექსკურსიიაააა ძაან მიხაროდა თან ნიკასთან ერთდ სიხარულისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი აი არ ვიცი ვერ ავღწერ. დილას ადრე ავდექი სასწრაფოდ მოვემზადე, ვისაუზმე, ჩანთა ჩავალაგე და სკოლისკენ რათქმაუნდა მარისთან ერთად გავწიე ავტობუსი კი იდგა მაგრამ ყველა არ იყო შეკრებილი მე სიხარულით ავედი ავტობუსში მაგრამ იქ ნიკა ვერ დავინახე ამიტომ სახე მომეღუშა მე და მარიმ ბოლო ადგილები დავიკავეთ და აი ნიკააც 
-პრივეტ ნიკა შენ მასწსთან რატომ არ ხარ - ვკითხე მე და ეტყობა მარისაც ეს აინტერესებდა 
-რავი აქ დავჯექი და არაფერი უთქვამს 
-კარგი მაშინ - ჩავიცინე და მე და მარიმ დავიკავეთ ადგილები
-აბა გიხარიათ ექსკურსია - შეგვეკითხა ნიკა
-აბა არა? - გაკვირვებულმა ვიკითხე
-როგორ არა - დაამატა მარიმ
-აბა - რატომ თქვა ეს არ ვიცი ნიკამ მაგრამ..
აი ყველა შევიკრიბეთ და ავტობუსმა გეზი სვანეთისკენ აიღო მთელი გზა ვმღეროდით და ვმხიარუობდით და ასე მხიარულად ჩავედით სვანეთში საოცარი იყო სვანეთი საოცარი იყო სვანური კოშკები პირველ დღეს დავათვალიერეთ ძირითადად სვანეთი და იმ ღამეს გავშალეთ ბანაკი დანარჩენ დღეებში კი სასტუმროში დავისვენებდით რომელიც სწორედ ჩვენნაირი მოსწავლეებისთვის იყო განკუთვნილი და ძვირიც არ ღირდა აი დავათვალიერეთ უმშვენიერი სვნაეთი და გავშალეთ ბანაკი მე გიტარა წამოვიღე და კოცონის გარშემო შეკრებილი ბავშები ვმღეროდით და ვცეკვავდით ყველაფერი ასე მოხდა
-მოდი კოცონი დავანთოთ - თქვა კატომ
-მერე დავანთოთ რას უცდით - უპასუხა მასწავლებელმა და დავანთეთ კოცონი
-აბა მერე ამ კოცონს სიმღერები არ უნდა? - იკითხა კოტემ (კლასელია)
-აბა რა - უპასუხა ანანომ 
-მაინც რა სიმღერა? - იკითხა ანამ 
-რავი აბა სულიკო? - იხუმრა ნიკამ 
-გიტარა ხომ არ გაქვთ ვინმეს? - ახლა გოგამ იკითხა
-არა? - თქვა ზურამ
-როგორ არა მე მაქვს - ვთქვი მე და გიტარის ჩანთიდან ამოვიღე გიტარა დავამღერე სიმღერები და ვიჯექით კოცონთან გვიანობამდე
-ეუფ რა კაი იყო მაგრად გავერთე - თქვა დათომ - შევედი მე კარავში 
-ხო მეც წავალ - თქვა ანიმ 
მალე ყველა დაიშალა კოცონის წინ მარტო მე ნიკა,მარი და კატო დავრჩით. კატოც და მარიც მიხვდა ყველაფერს და მე და ნიკა მარტო დაგვტოვა. ცოტა შემრცხვა იმისა რომ ნიკასთან მარტო დავრჩი და ხმა ვერ ამოვიღე. ირგვლივ იდუმალი სიჩუმე და უკუნითი სიბნელე იყო და ამ სიბნეელში მთვარის შუქზე კოცონის წინ ვიჯექით მე და ნიკა და ვერცერთი ხმას ვერ ვიღებდით. თითქოს მსიამოვნებდა მასთან ერთდ ჯდომა მთვარის შუქზე. სიჩუმე ბოლოს მაინც ნიკამ დაარღვია.
-ლიკა უკვე გვიანია არ გეძინება?
-არა მე შენტან ერთად მინდა 
-წამო ბარემ ერთად დავწვეთ არ გინდა ?
-ნიკააა - გავბრაზდი და ხელი დავარტყი - რეებს ბედავ 
-ხო რა გინდა ვიხუმრე 
-არ არის ეგ ხუმრობა - ვთქვი მე და ზურგიტ შევტრიალდი 
-კარგი ლიკა მაპატიე - მოვიდა ახლოს ნიკა
-აა ხომ დაიჯერე - გავიშვირე ხელი ნიკასკენ და სიცილი ავტეხე 
-ეეე ეხლა ჩემთან ნუ ხუმრობ 
-მინდა და ვიხუმრეებ
-ვერ იხუმრებ
-და რო ვიხუმრებ
-და რო ვერ იხუმრებ
-ოოოო რა - მომეშალა ნერვები მაინც ჩავიცინე და წამოვდექი - კარგი წავალ ახლა მე დავიძინებ დილით ადრე უნდა ავდგე 
-მოიცა ჯერ არ წახვიდე რა
-შენ არ აპირებ დაძინებას?
-ჯერ არა 
-ხო და მე ვაპირებ და მივდივარ
-აუ დარჩი რა
-როდემდე?
-კარგი რა
-კარგი მხოლოდ ცოტა ხნით - ისევ დავჯექი ცოტა ხანი ასე ჩუმად ვიყავით მერე ძილი მომერია და ნიკას მკერდზე დავდე თავი ნიკას ჩაეცინა მე ყურადრება არ მივაქციე და ფიქრი დავიწყე ვფიქრობდი თითქმის ყველაფერზე და ამ ფიქრში შეუმჩნევლად ჩამეძინა. დილით ადრე გამეღვიძა მაგრამ კარავში გამიკვირდა „კარავში როდის შემოვედი?’’ „ალბათ ნიკამ შემომიყვანა’’ ეს გავიფიქრე და გამეცინა შემდეგ წამოვდექი მარის დავხედე მას კიდევ ეძინა. მე ჩემი ჩანთა ავიღე (ისე ცნობისთვის ჩემოდნები ავტობუსში დავტოვეთ) ჩანთა ცარიელი იყო ვიფიქრე მერე ჩავალაგებთქო და ამაყად გამოვედი გარეთ მაგრამ გარეთ არავინ დამხვდა ეტყობა არ გაუღვიძიათ მეთქი გავიფიქრე და ისევ კარავში შევედი ჩანთაში საჭირო ნივთები ჩავაწყვე და როცა კიდევ დიდი ხანი არავის გაუღვიძია მომწინდა ეს მარტოობა და გავაღვიძე მარი მარი გაფითრებული წამოვარდა
-ვაიმე დამაგვიანდა ხო ჩამეძინა ხო ვაიმე - და ჩაცმა დაიწყო
-არა მარი დაწყნარდი არ გაგვიანდება 
-ოოო გული გამიხეთქე რომელი საათია?
-7-ის ნახევარი (8-ზე მივდიოდით)
-ასე ადრე რამ გაგაღვიძა?
-რავიცი ისე
-ვინმეს კიდე ღვიძავს?
-რავი გარეთ არავინ არის 
-ვნახოთ - მარი წამოდგა და გარეთ გაიხედა. გარეთ მართლა არავინ იყო 
-ჰე მიდი ჩაიცვი 
-ჯერ ხომ ადრეა
-მერე რა ჩაიცვი რა
-აუუუ
-ნუ წუწუნებ ჩაიცვი
- ლიკა ნუ მიბრძანებ რა ვქნა არ მინდა და არ ჩავიცმევ
-კარგი მარი რაა მარტო ვარ ისედაც - დავიწუწუნე თავი მუხლებში ჩავდე და ხელები შემოვიხვიე. მარი მოვიდა ახლოს და თქვა
-ლიკა რა იყო
-მარი რა იყო რომ ჩაიცვა რა 
-და ისე რომ დაგელაპარაკო
-და მაინც რომ ჩიცვა გარეთ გავიდოდით და კოცონთან გავთბებოდით
-ისე ხო’
-ხოდა ჩაიცვი
-კარგი - მარიმ ჩაიცვა ჩანთა ჩაალაგა და გარეთ გავედით 
კოცონის წინ ნიკა დაგვხვდა მასთან კატოც იყო
-გამარჯობა თქვენი - თქვა ნიკამ
-სალამი - დააყოლა კატომ
-გამარჯობა - ერთად ვთქვით მე და მარიმ გაგვეცინა და კოცონთან ჩამოვჯექი
-თქვენ ახლა ადექით? - იკითხა ნიკამ
-არა გაგიჟდი? რამდენი ხანია
-რამდენი ხანია ეს არის ამდგარი - დაამატა მარიმ
-აჰა გასაგებია - ჩაიცინა ნიკამ - მარა რა უფლებით გაიღვიძე ჩემზე ადრე?
-იმ
-რა იმ?
-ოოოო მოგიშლის ყოველთვის ნერვებს 
-მერე რამე პრობლემა გაქ? - ნიკა
-კი
-რა?
-რა და... მიშლი ნერვებს რა 
-მერე? გიშლიდე
-აუუუ - გავბრაზდი ამ დროს გამოვიდა მასწავლებელი კარავიდან მას მოყვნენ სხვა მოსწავლეები ყველანი კოცონტან შევიკრიბეთ და ვისაუზმეთ
-თქვენ ასე ადრე ადექით? - იკიტხა მასწმა
-ხო მასწავლებელო - ვუპასუხე მე - და რა იყო?
-არაფერი ისე გამიკვირდა 
-და მას რატო გაგიკვირდათ? - კითხა მასწს კატომ
-ჯერესერთიც მე მასწავლებელი ვარ და არა მას და მეორეც ისე დაკმაყოფილდი?
-კი მას... მასწავლებელო - შეასწორა კატომ
-აი ასე 
საუზმის შემდეგ ყველა მოვემზადეთ წასასვლელად და უცებ მიწიდან რაღაცა ბიძგები ვიგრძენი ეს ყველამ იგრძნო კინაღამ წავიქეცი ნიკამ დამიჭირა ცუდად გავხდი
კატეგორია: ისტორიები | ნანახია: 960 | დაამატა: -KiiKaa | ტეგები: მაინც მეყვარები ისე უბრალოდ როგორც | რეიტინგი: 5.0/1
სულ კომენტარები: 0
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]