12:23 PM გულს მიწრიალებს შენი თვალების ნაზი სიმშვიდე | |
| გულს მიწრიალებს შენი თვალების ნაზი სიმშვიდე, და მინდვრის ბაღში ჩემი გრძნობების შენი სიშიშვლე, მინავარდობენ უსასრულოდ სევდიანები , მინავარდობენ შენი გულის, ჩემი დარდები. ბრძოლას დავიწყებ მაგრამ ნეტავ რა მებრძოლება, ქიცძმარაულის შემოვიდგავ რამეს სალხინოდ, იქნებ მალხინოს მაინც ცოტა ანდამატივით, შენი თვალების ცქერამ ოღონდ არ დამატიროს. რად მინდა გრძნობა მხოლოდ ფიქრებით, უაზრო დარდით უაზრო სევდით, რად მინდა რად მე სად დავიკარგე, გადავიკარგე სივრცეს და დროში, რად მინდა სევდის დანაბარები, მოხეტიალე როგორც გავროში, რად მინდა გულის სარკე მახედ დავიგო, დაე საკენკი შენი სხვებმა აკენკონ, იქნებ გრძნობებმა დამატყვევეს შენზე თავდებით, იქნებ გრძნობებმა გამომიშვეს შენზე ნაფიქრმა, იქნებ უარზოდ მახეტიალეს სადმე ამ ფიქრმა. იქნება მაინც იქნებ არის როგორც ზღაპარი. წუწუნს დავიწყებ, ოღონდ ბაგენის გამოგტყუო ერთი ამბორი, და მერე თუნდაც ჩემი ჭირიც წაუღია უმისამართოდ, ამ დროს ამ სივრცეს უსასრულოდ მოხეტიალეს, შენს საოცრება თვალების მორცხვას გავატან ლოდინს, მერე დავიწყებ დიდხანს მოცდას მაგ საოცრების, და თუ ალერსით არ დამატკბობ, ჩურჩულით მკითხე, განა არა ღირს შენი გულისთვის თავის გამოცდა? განა არა ღირს შენი გულისთვის ამდენ ხანს მოცდა? იქნებ არ გინდა მოისმინო რამე გულისთქმა, იქნებ არ გინდა დღეც და ღამეც სულ რომ ალხინო, ან იქნებ ისევ ჩემი სულის შენ ხარ ზღაპარი, ან სიყვარულის შეიმოსე სამოსელი უსიყვარულოდ. როგორც ზამბახი გაზაფხულის მიწურულს ველზე, მე შენზე ფიქრზე, შენ კი ჩემს დარდზე,სულ რომ მაფიქრო. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |