| გამახსენდა ის წამები როცა ნოე გავიცანი,და ჯრუანტელმა სასიამოვნოდ დამიარა,ნოეეს ჩმს საქციელზე გულიანად გაეცინა და მისი ვნებიანი ტუჩები შეეხო ჩემს ბაგეებს,მერე კი მოწყდა და მითხრა -ისევ ისეტი პატარა გოგონა ხარ რომელიც ყოველ ჩემს შეხებაზე ტრტის -ეს ყოველტვის ასე იქნება ნოო -იმედია... ეს სიტყვები გულზე ცუდად მომხვდა თუმცა არ შევიმჩნიე,ძირს ჩავედით და დავუბრუნდით ბავშვებს რომლებიც დივანზე იყვნენ მოკალათებულნი,ლიზიკო ანდრიას მარჯვნივ იყო და მის კალტაში ჩაედო ტავი,ანაც ასე იყო ოღონდ მარცხენა მხარეს. -ისევ ისეტი პატარები არიან როგორც ადრე -მართალი ხარ ლელ,ისინი ყოველთვის ასე იქნებიან,აი ნახავ -ნოე ჩვენზე ბედნიერი ადამიანები არ არსეებობენ იცი?ისინი ჩვენი სიმდიდრეები არიან რომელიც ღმერთმა გვარგუნა და უნდა გავუფრთხილდეთ,მეშინია იმის წარმოდგენისაც კი თუ რა მოხდება რომელიმე მათგანს რომ რარაც მოუვიდეს.. -არაფერი არ მოუვათ ლელ.. .................................................................................................... (ნიკო) ნუთუ არსებობს ასეთი რაღაც?ჩემი გოგონა,ის ისეთ ლამაზია,მისი შემოსვლისტანავე თვალსაცინო იყო რომ ჩემი შვილია,მისი ყოველი ნაკვთი ჩემსას გავს,ღმერტო მე ის უკვე შემიყვარდა,ჩემი პატარა გოგონა,როგორ შეიძლბოდა ამის დამალვა?მან ჩემში რაღაც საოცარი გრძნობა გააღვიძა,ვიცი რომ არ შემიძულებს,იმ ნოეს კი ვაზღვევინებ რომ ჩემი ადგილი დაიკაცვა,ნაბი*ვარი,როგორ მაინტერესებს ახლა ლელუკა როგორია,ის ისევ ისეთივე ლამაზი იქნებაა,მის სილამაზეს დრო ვერაფერს დააკლებს,ნეტავ დაქალდა თუ ისევ ის ფაიფურის ტოჯინაა მე რომ მიყვარდა? მაინც როგორ დამიმალა რომ მუცლით ჩემს სისხლსა და ხორცს ატარებდა..ამ დროს კი კარზე ზარია,განცვიფრებას კი იწვევს რომ კარს მიღმა გიორგია -გიორგი? -ნიკო უნდა დავილაპარაკოთ რაა -შემო ძმა გიორგი შემოვიდა,არც არაფრის თვალიერება დაუწყია,პირდაპირ წავიდა მისარებისკენ და მდივანზე ჩამოჯდა -აბა რა ხდება? -რა რა ხდება?შენ ძმა აზზე ტუ ხარ რას აკეტებ? -და ასეტს რას ვაკეთებ? -შენი აზრიტ სამართლიანია ის რომ ლელუკა შეაცდინა დააორსულე მერე გადაიკარგე მიატოვე,ახლა ის ბედნიერია ქმარი ყავს შვილები,დაბრუნდი და ცდილობ დაუნგრიო ის ნანატრი ცხოვრება რაც მას ახლა აქვს -გიორგი ძმა მომისმინე,მე მაგისთვის არაფერი დამიძალებია,გავაკეტეთ ის რაც ორივეს გვინდოდა იმ დროს,მაგას არ ქონდა უფლება იმისა რომ ჩემტვის დაემალა ის ამბავი რომელიც ჩემს ცხოვრებას ძვირფესვიანად შეცვლიდა...თვლი რომ მე დამნაშავე ვარ?მარტალიც ხარ,შორს არ უნდა შემეტოპა და მერე არ უნდა წავსულიყავი,მაგრამ მანაც დააშავა -შენ ის მიატოვა,წახვედი დატოვე,ნაღველით,წაარტვი სიწმინდე და მერე გაქრი,ამაზე დიდი უბედურება მისთვის არაფერი იქნებოდა,ეს შენც კარგად იცი -ახლა ისე გამოგყავს თითქოს ეს მხოლოდ ჩემი ბრალი იყოს -ეხლა რას აპირებ? -უკვე იმ სკოლაში ვმუშაობ სასწავლო ნაწილად რომელშიც ჩემი ანა სწავლობს,მალე დავუახლოვდები და მერე როცა მის ნდობას მოვიპოვებ ნელა შევაპარებ სიმარტლეს -გააფრინე შეჩემა? -არა,დღეს ვნახე,მიი ყოველი ნაკვტი ჩემის კოპიოა,ისეტივეა
|