9:43 PM როცა გაზაფხული მოვა | |
| მზე დედამიწას საბანს გადახდის და დაუკოცნის ნაზამთრალ სხეულს, გამოიღვიძებს მძინარე მიწა და გაუღიმებს გულისწორს რჩეულს. შავჩოხიანი შავი მერცხალი გამოუძღვება პირველ მაყრიონს, რომ მოეფეროს ნაზამთრალ გულებს, რომ სევდამ ხელი კვლავ არ დაგვრიოს. ბაღში პატარძლად დაჯდება ნუში, და დამშვენდებათ ტყემლებს სითეთრე, გაეღიმებათ ვარდისფერ ატმებს, ალუბალიც რომ თეთრად იფეთქებს. კვლავ ატირდება შავი ღრუბელი, ციდან წამოვა ჟუჟუნა წვიმა, გამოიხედავს ბუჩქიდან ია და სიმორცხვისგან ცრემლი დასცვივა. ასე დაგვათრობს ნაზი სურნელი აყვავებული ატმის რტოების, კვლავ აჩქეფდება ძარღვებში სისხლი, კვლავ ამღერდება გული პოეტის. ეს მერე. . . ჯერ კი მეფობს ზამთარი, ჯერ ისევ სძინავს მიწას დამაშვრალს, მე კი ღმერთს შევთხოვ, რომ გაზაფხულზე ოცნება მაინც აღარ წამართვას. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |