9:16 PM YVELAFERI CIN ARIC - ყველაფერი წინ არის... | |
| უცქირა საკუთარ გამომეტყველებას სარკეში. უშნოა, ულაზათო და ჩვეულებრივი. იმდენად ჩვეულებრივი, რომ ის ვერც კი შეიმჩნევს, ვერც აღმოაჩენს... ცხვირზე უფრო უმუქდება ჭორფლი, თმაც ჯიუტი და არ დამყოლი გახდა, ვერაფერი მოუხერხა, ხელებიც კი თითქმის ზომაზე მეტად დაგრძელებია. უცბად მოშორდა სარკეს. ეს კიდევ არ არის ყველაფერი. კოჭებს ზემოთ ოდნავ აცდენია ფერშეცვლილი ჯინსები, ცდილობს რაც შეიძლება ჩაჩაჩულად ჩაიცვას, მაინც ვერ დააგრძელა, ლანჩა გაცვეთია ფეხსაცმელს. ლანჩა გაცვეთია ფეხსაცმელს. კიდევ კარგი ზემოდან ჯერ კიდევ შეეხვდება, ძირები ხომ არ ჩანს, ფეხის სისველეს მოითმენს, გაუძლებს. ის კი... პეპელასავით შემოფრინდება ხოლემე საკლასო ოთახში, ლამაზი, მშვენიერი, არამიწიერი. გრძნობს შურით სავსე მზერას, ასე ხშირად რომ აადევნებენ ხოლმე დაქალები. რადგან თითქმის ყოველ კვირას ახალი "შმოტკებით იჩითება”, მამამისი არაფერს აკლებს ერთადერთ ნებიერას. მიჰყავთ და მოჰყავთ მანქანით. დათოს კი სახლის გახსენებამ ტკივილი მოჰგვარა, დედა სულ ავადმყოფობს, სხივჩამქრალი და გაცრეცილი გამომეტყველება აქვს. მაინც ცდილობს ცხოვრებასთან ბრძოლას. არაფრისაგან შეაკოწიწებს ხოლმე საუზმეს, რომ მშიერი არ გაუშვას ბიჭი სკოლაში. სულ უკვირს, როგორ ახერხებს დედა ამას. მისი პენსია იმდენად მწირია... მამა... ადრიან დილას გაუჩინარდება და გვიან ღამით ბრუნდება მთვრალი... თვალებდაწითლებული, სახეგაკუშტებული. სამყაროზე ერთიანად აღრენილი სახლში ახდენს ემოციების რეალიზაციას, ბილწსიტყვაობაც დასჩემდა. ზოგჯერ იმდენად უხეში, ბიჭებისგანაც რომ არ გაუგია ქუჩაში. ახსოვს დათოს სხვანაირი მამა. მეოცნებე, ინტელიგენტი, წიგნიერი, მოსიყვარულე. უმუშევრად დარჩენილი იმედს არ კარგავდა, "ჩვენს ქუჩაზეც მოვაო გაზაფხული”, ანუგეშებდა ცოლ-შვილს. მერე ცოლის ავადმყოფობამ მთლად გაანადგურა, ძვირადღირებულ მკურნალობას საჭიროებდა ქეთევანი. შვილს განათლების მისაღებად წიგნები, რვეულები სჭირდებოდა. რამდენჯერმე დაეხმარნენ მეგობრები, ახლობლები, მერე ყველას თავის თავი უჭირდა. თანდათან ჩაიკეტა თავის თავში, ბოღმას და ნაღველს მორევში გადაჰყვა, გაუხეშდა, სმას დაეჩვია, ახლაც საშინლად გაიჯახუნა კარებმა... შეკრთა, მოიკუნტა, სიამოვნების მოლოდინში ბიჭი. -დათო!- მამის ხმაში ერთგვარი პრეტენზია და ჩხუბის მიზეზის ძიების ტონი იგრძნო დათომ. -ისევ მთვრალი ხარ გოგი?-დედის ხმა თბილი იყო, უსაყვედურო, გამგები, სევდიანი. -სად არის ბიჭი? | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |