10:35 PM ლექსები თბილისზე / Leqsebi Tbilisze | |
| ცას გაეკრა ღრუბელი, ვით შუბლს ფიქრი ფარული, ჩემორეცხა წვიმამ ცას ღაწვით ფერუმარული; ნისლის რუხი ზოლები მძინარ სახურავიდან მიიწევენ ცისაკენ გაწეწილი კავითა. სულიც ისე ისრწაფვის, ცისკენ მზეგადასული, როგორც კვამლი საღამოს, საკმეველად ასული. მოიბურა მთაწმინდა ნისლის სამოსელითა, ღმერთმა ციდან დაუშვა ოქროს ჯაჭვი ხელითა. ფიქრი მოვა საღამოს, ფიქრი შავნაღვლიანი, შეამოაღებს ჩემს კარებს როგორც მგზავრი გვიანი. ბნელ ქუჩებში უმიზნოდ, დავალ დავეხეტები ვნახო მტკვარში ვითა კრთის სინათლისა სვეტები/ დაეხატა მტკვარს მკერდზე საფირონის ციონი. „მოკვდა ბაგრატიონი, მოკვდა ბაგრატიონი", - აგუგუნდნენ ზარები, აქვითინდა სიონი... კონსტანტინე გამსახურდია 1914 წ. 19/X ********* თბილისი მინდა ავვარდე მამადავითზე, იქ აირჩიე, სულო ბინა შენ; მინდა უეცრად მუხლზე დავეცე ჩემი თბილისის და მზის წინაშე. ჩემო ქალაქო! არ დამაკელი შენ სიხარული მზისგან ფერილი, თავზე გადგია, როგორც კანკელი, ცა მოელვარე და აჟღერილი. ვხედავ, ურმები ლორთქა თივებით გზას ახარებენ აჭრიალებით; მტკვარს მოჰყვებიან ფიჭვის ტივები, ვით მოცურავე თეთრი ქალები. სდუღან ოქროს და წითელ ღვარებად კვირა დღეებით შენი ქუჩები, და იცვლებიან ოხშივარებად შენს გარეშემო მთები თუჯების. შენს ალაყაფთან მსურს დავალაგო ლექსები, როგორც სისხლის წვეთები... მილიონ ხმებით სავსე ქალაქო, დიდი სატახტო ხარ პოეტების. პაოლო იაშვილი | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 3 | |
|
| |
