7:21 PM მშვენიერი ლექსები | |
| 1) ხომ იცი, სანთლებად აგინთებ სიცოცხლეს, სანთლებად, რომლებიც სულ მუდამ იწვიან, ხომ იცი, ხატის წინ მუხლმოყრით ვილოცებ, ვილოცებ და უფალს დარდს ვეტყვი ფიქრიანს, რომ სანთლად ავანთე მე ჩემი ოცნება, სიბნელეს სარეცელს არასდროს გავუყოფ, არაფერს არ ვითხოვ, მე მხოლოდ ის მინდა, რომ შენი ღიმილი პირბადედ მაჩუქო. 2) საიდან დავიწყო?
მიყვარხარ? – არა, ეს რაღაცით მეტია, რას შეძლებს სიტყვები, გრძნობა რომ აგიხსნას? დუმილით თავს დახრი, როდესაც გეტყვიან, შენ რომელს ირჩევდი, გრიგალს თუ ქარიშხალს? ვის რაში სჭირდება სიტყვების თამაში, უშენოდ სამყაროც ნამცეცის ტოლია, ღამე კვლავ ჩაიწვა ფიქრების ღადარში, გარეთ კი ქარი და გულცივი თოვლია. ოცნებაც შენს გარდა არავის არ იცნობს, თუ ვინმე მიშველის, ეს მხოლოდ ღმერთია, მე თვითონ არ ვიცი, საიდან დავიწყო, მიყვარხარ? – ო, არა, ეს უფრო მეტია... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 1 | |
|
| |
